Iðagræn tún með gulum túnfífilsblettum
hestar á beit
í hlíðinni fyrir ofan gul grafa
sem étur upp grasið og skilur eftir sig brúnan flekk.
Rétt þar fyrir ofan
er bein svört slóð
þar sem bílar bruna á miklum hraða fram og aftur.
Menn á óræðnum aldri
nokkrir berir að ofan
sumir standa við steypivél sem snýst
aðrir príla upp á hálfkaraðann steypukubb og berja með hamri
og enn aðrir rölta um með stórar tréplötur.
Hinum megin við götuna
er umgirt grænt tún með stórri gröfu í miðjunni
sem kroppar sífellt stór, djúp, löng sár
og eys mold og sandi í vörubíla sem standa á færibandi
og bíða eftir að fá hlass á bakið.
Keyra svo burt og leyfa næsta að fá.
Ungmenni að reyta arfa og planta trjám með bros á vör.
Litlar mannverur í grænum vestum
ganga samhliða í röð hlæjandi
og segja frá því sem þau hafa uppgötvað á leiðinni.
Já, svona er lífið í sveitinni
og það sem fyrir augu ber þar sem ég sit úti á svölum.
Ritað þann 15. 06. 2005
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment